iztirab

is. <ər.> Təlaş, təşviş, daxili həyəcan, narahatlıq, mənəvi əziyyət, nigarançılıq. Böylə əldən getdiyim gər bilsə yar əldən gedər; İztirabım görsə bəhri-bikənar əldən gedər. Qövsi. <Arif Xavərə:> Sorma, heç sorma, nazənin Xavər! Məni məhv etdi iztirabü kədər. H. C.. <Mehribanın> qəlbinin iztirablarını ovunduracaq bir arxadaşa nə qədər ehtiyacı vardı. S. H.. İztirab etmək – həyəcanlanmaq, narahat olmaq, təşviş etmək. Etmə, canım, iztirab; Tələsmə, çox ertədir. A. S.. İztirab keçirmək (çəkmək) – mənəvi əzab çəkmək, həyəcan keçirmək, narahatlıq içində olmaq. . . Simasından onun hirs, əsəbilik və dərin bir iztirab keçirdiyini görmək olardı. S. R.. Yaxın günlərdə buraya <kameraya> atılan Qədir hamıdan artıq iztirab çəkirdi. M. C.. İztirab vermək – bax iztiraba salmaq. Məni hərdəm yada sal, qadan alım; Rəhm elə, yar, vermə bunca iztirab. «Abbas və Gülgəz». İztiraba düşmək – təşvişə düşmək, həyəcana düşmək, əsəbiləşmək, narahat olmaq. Xubani-hərəm gördülər ki, bir qəribə iş üz verdi, çox xof və iztiraba düşdülər. M. F. A.. İndi neçə saat idi ki, əri getmişdi. Gec gəldiyindən arvad iztiraba düşüb vurnuxurdu. Ə. H.. İztiraba salmaq – təşvişə salmaq, narahat etmək. Bu isə məni iztiraba salırdı. S. S. A..